Εμπειρία, περιπέτεια και ρομαντισμός

Ο εξερευνητής της Αρκτικής Vilhjalmur Stefansson έγραψε ότι «η περιπέτεια είναι σημάδι ανικανότητας.» Αλλά αν δεν είναι για περιπέτεια, γιατί οι άνθρωποι κάνουν αυτά που κάνουν; Είμαι με τον Stefansson σε περιπέτειες. Υπονοεί ότι δεν είστε προετοιμασμένοι για αυτό που αντιμετωπίζετε, κάτι που, στην περίπτωση που ζείτε μια ζωή σε εξωτερικό χώρο, δεν πρέπει ποτέ να συμβαίνει. Γνωρίζω πολλούς οδηγούς και έμπειρους ξυλουργούς που δεν θα εμφανιστούν ποτέ στα μέσα ενημέρωσης, αλλά των οποίων οι δεξιότητες και η εμπειρία υπερβαίνουν αυτές των ειδικών της τηλεόρασης. Δεν έχουν περιπέτειες, απλώς ζουν τη ζωή τους σε εξωτερικούς χώρους. Για κάποιον που έχει περάσει εκατοντάδες νύχτες σε αυτοσχέδια καταφύγια μακριά από την πόλη, είναι σχεδόν αδύνατο να έχει μια κρίση επιβίωσης. Ακόμα κι αν συνέβη κάτι απρογραμμάτιστο, όπως μια βύθιση στο κρύο νερό, δεν είναι κρίση. Απλώς αντιμετωπίζεται. Είναι άλλη μια νύχτα σε ένα καταφύγιο μπροστά στη φωτιά.

Αυτή είναι η στάση που προσπαθούμε να ενσταλάξουμε στα προγράμματά μας. Ο μόνος τρόπος που έχω βρει ότι μπορώ να το κάνω είναι παρέχοντας εμπειρία που βασίζεται στο πεδίο.

Ένα από τα παιδιά στο πρόσφατο χειμερινό μας ταξίδι έφερε ένα αντίγραφο του Ο σύντροφος του περιπατητή του χιονιού, 3η έκδοση. Είχα διαβάσει μια παλαιότερη έκδοση, αλλά αυτή είχε κάποιο νέο περιεχόμενο, συμπεριλαμβανομένου ενός υπέροχου περιοδικού από εκτεταμένα χειμερινά ταξίδια ενός από τους συγγραφείς στο Κεμπέκ και το Λαμπραντόρ. Μια από τις γραμμές πήδηξε πάνω μου:

Δεν κάνω ταξίδια για την περιπέτεια, αλλά για τον ρομαντισμό. Η περιπέτεια υποδηλώνει ότι δεν έχετε αρκετή προνοητικότητα για να σας κρατήσει μακριά από αυτές. Ο ρομαντισμός, ωστόσο, απασχολεί το μυαλό, την καρδιά και το τοπίο. – Alexandra Conover