Υπάρχει κάτι μαγικό στις Μεγάλες Λίμνες. Γεννήθηκα στο Οχάιο, μεγάλωσα στη Μινεσότα και έχω ζήσει στις περισσότερες πολιτείες που συνορεύουν με αυτές, οπότε είναι πιθανότατα αναπόφευκτο να αισθανθώ μια σύνδεση με τις Μεγάλες Λίμνες. Στο σχολείο μάθαμε το μυστικό κόλπο για να τα θυμόμαστε, ΣΠΙΤΙΑ: Λίμνες Χιούρον, Οντάριο, Μίτσιγκαν, Έρι και Σούπεριορ.
Μάθαμε επίσης ότι αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα λιμνών γλυκού νερού στη Γη. Περιέχουν το 21 τοις εκατό του επιφανειακού γλυκού νερού του κόσμου κατ’ όγκο, επομένως είναι σημαντικό να αποφευχθεί η ρύπανση τους. Επίσης, η λίμνη Superior, ανά περιοχή, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη στον κόσμο και η λίμνη Μίσιγκαν είναι η μεγαλύτερη λίμνη που βρίσκεται εξ ολοκλήρου εντός μιας χώρας. Είναι όμορφα, μεγάλα και προσφέρουν πολλή ευχαρίστηση σε πολύ κόσμο.
Έτσι, μετά τη σχέση της ζωής μου με αυτά τα μεγαλειώδη υδάτινα σώματα και την προσπάθειά μου να μειώσω τη χρήση πλαστικού, ένα νέο μελέτη από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ρότσεστερ (RIT) στη Νέα Υόρκη έφερε στο φως ορισμένα ανησυχητικά στοιχεία για τις Μεγάλες Λίμνες. Η μελέτη αποκάλυψε ότι σχεδόν 22 εκατομμύρια λίβρες, ή 10.000 μετρικοί τόνοι, πλαστικών απορριμμάτων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά εισέρχονται στις Μεγάλες Λίμνες κάθε χρόνο.
Σύμφωνα με RITο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Μάθιου Χόφμαν, επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Μαθηματικών Επιστημών του RIT, «χρησιμοποίησε προσομοιώσεις υπολογιστή για να παρακολουθήσει τον όγκο των πλαστικών υπολειμμάτων που διασχίζουν πολιτειακά και διεθνή όρια – από το Ιλινόις στο Μίσιγκαν και από τον Καναδά στις Ηνωμένες Πολιτείες. ”
Η μελέτη δείχνει ότι τα συντρίμμια όπως τα πλαστικά απόβλητα ταξιδεύουν διαφορετικά στις Μεγάλες Λίμνες από ότι στον ωκεανό. Όλοι έχουμε διαβάσει για τα πλωτά μπαλώματα σκουπιδιών στους ωκεανούς μας, αλλά το πλαστικό στις Μεγάλες Λίμνες μεταφέρεται από τα ρεύματα των λιμνών και τους επίμονους ανέμους στις ακτές.
