Stefansson για τα στερεότυπα της πέτρινης εποχής

Είμαι μανιώδης αναγνώστης του Vilhjalmur Stefansson όλα αυτά τα χρόνια και έχω τη συνήθεια να γράφω αποσπάσματα που πραγματικά μου μιλάνε. Έχοντας μεγαλώσει με τα κοινά στερεότυπα που σχετίζονται με τους ανθρώπους της λίθινης εποχής, πάντα με ενδιέφεραν ιδιαίτερα οι αφηγήσεις από πρώτο χέρι εξερευνητών που έκαναν την πρώτη δυτική επαφή με φυλές σε όλο τον κόσμο. Μας δίνει κάποια εικόνα για τις διαφορές ανάμεσα στο να είσαι άνθρωπος και να είσαι μέρος της κυρίαρχης κουλτούρας. Αλλά σε αντίθεση με τα στερεότυπα, οι αναφορές από πρώτο χέρι δίνουν μια διαφορετική εικόνα.

Το παρακάτω απόσπασμα καταγράφει τις σκέψεις του Stefansson όταν συνάντησε μια ομάδα στην Αρκτική που δεν είχε προηγούμενη επαφή με δυτικούς.

Η 15η Μαΐου 1910 ήταν η τρίτη μέρα μετά την ανακάλυψη του Εσκιμώου των Δελφινών και των Στενών της Ένωσης. Για δύο μέρες μας είχαν διασκεδάσει με ζεστή φιλοξενία και είχαν ήδη εδραιώσει γερά στο μυαλό μου την εντύπωση που ένας χρόνος περαιτέρω συναναστροφής μαζί τους έμελλε να μην αποδυναμώσει τίποτα – ότι είναι ίσοι με τους καλύτερους της δικής μας φυλής. καλή αναπαραγωγή, ευγένεια, και τις ουσιαστικές αρετές. Ήταν άντρες και γυναίκες της Λίθινης Εποχής πραγματικά, αλλά διέφεραν ελάχιστα από εσάς ή εμένα ή από τους άνδρες και τις γυναίκες που είναι φίλοι και οικογένειές μας. Τις ιδιότητες που ονομάζουμε «χριστιανικές αρετές» (και τις οποίες οι Βουδιστές αναμφίβολα αποκαλούν «βουδιστικές αρετές») είχαν σε όλα τους τα ουσιαστικά στοιχεία. Δεν είναι καθόλου αυτό που θα μπορούσε να υποθέσει ένας θεωρητικός ότι ήταν οι άνθρωποι της Λίθινης Εποχής, αλλά οι άνθρωποι της Λίθινης Εποχής πιθανότατα ήταν αυτοί που είναι αυτοί οι σημερινοί εκπρόσωποί τους: άνδρες με πρότυπα τιμής, άνδρες με φίλους και οικογένειες, άντρες ερωτευμένοι με τις γυναίκες τους, ευγενικοί με τα παιδιά τους και προσεκτικοί για τα συναισθήματα και την ευημερία των άλλων. Αν μπορούμε να συλλογιστούμε καθόλου από το παρόν μέχρι το παρελθόν, μπορούμε να νιώσουμε σίγουροι ότι το χέρι της εξέλιξης είχε γράψει τον Χρυσό Κανόνα στις καρδιές των συγχρόνων των χιλιετιών των μαμούθ πριν χτιστούν οι Πυραμίδες. Τουλάχιστον, αυτό νομίζω. Έχω ζήσει με αυτούς τους λεγόμενους πρωτόγονους ανθρώπους μέχρι που οι «άγριοι» και όλοι οι συγγενείς όροι έχασαν τη ζωντανή σημασία που είχαν όταν ήμουν νεότερος και πήρα όλες τις ιδέες μου από δεύτερο χέρι. αλλά η ανατροπή αυτού του γραφικού μέρους του λεξιλογίου μου έχει γίνει για μένα από μια νέα συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι η ανθρώπινη φύση είναι η ίδια όχι μόνο σε όλο τον κόσμο, αλλά και στους αιώνες.

– Vilhjalmur Stefansson, Από το «My Live With The Eskimo», σελ. 190.

Η αγαπημένη μου γραμμή από αυτό το απόσπασμα είναι:

Η ανθρώπινη φύση είναι η ίδια όχι μόνο σε όλο τον κόσμο, αλλά και ανά τους αιώνες.